Wyjaśnienie modelu ADDIE: ewolucja, kroki i zastosowania | Badania.com (2023)

Nawet najbardziej uczeni mogą się wahać, opracowując program nauczania lub kurs online bez planu działania. Tutaj przydaje się sprawdzony model, taki jak model uczenia się ADDIE.

Czym jest model ADDIE? ADDIE (skrót od analizy, projektowania, rozwoju, wdrażania i oceny) to model rozwoju nauki używany przez twórców kursów i projektantów szkoleń. Jest używany do podejścia iteracyjnego, dzięki czemu nadaje się do złożonych programów nauczania lub programów kursów, takich jak onlinelicencjat z zarządzania hotelami i restauracjami, tradycyjna uczelniadyplom z geografiilubstopień zasobów ludzkich.

Model szkolenia ADDIE stanowi obecnie podstawę ponad 100 modeli projektowania instruktażowego (Allen, 2006). Ten model szkoleniowy, opracowany w latach 70. XX wieku, zapewnia systematyczny, iteracyjny proces określania potrzeb szkoleniowych, projektowania programów instruktażowych i materiałów, wdrażania tych programów i oceny ich skuteczności (Gagne i in., 2005).

W artykule omówiono tło i ewolucję metodologii ADDIE, jej podstawowe koncepcje oraz zastosowanie modelu ADDIE w nauczaniu i uczeniu się. Wyjaśni również każdą fazę struktury ADDIE i omówi jej możliwe implementacje.

Model ADDIE Spis treści

1. Czym jest model ADDIE?
2. Ewolucja modelu ADDIE
3. Fazy ​​modelu ADDIE
4. Zalety modelu ADDIE
5. Zastosowania modelu ADDIE

Efektywne uczenie się opiera się na koncepcji solidnego projektu instruktażowego (What is Instructional Design, b.d.). Nazywany również projektowaniem systemów instruktażowych, projekt instruktażowy (ID) ma swoje korzenie w badaniach armii Stanów Zjednoczonych po II wojnie światowej, mających na celu znalezienie skutecznych, łatwych w zarządzaniu metod tworzenia programów szkoleniowych. W wyniku tych badań powstałyponad 100 różnych wariantów instruktażowych modeli projektowychrozwijany od lat 70.

Projektowanie instruktażowe od samego początku odgrywało integralną rolę w sektorze edukacyjnym i korporacyjnym. Technologia wywarła ogromny wpływ na różne czynniki projektowania instruktażowego, w tym przekonania uczniów i instruktorów na temat wiedzy, instrukcji i uczenia się (Warren i in., 2014). Według jednego z branżowych raportów o trendach dotyczących projektowania instruktażowego, na przykład pojawiające się technologie i koncepcje, takie jakgrywalizacja, wirtualna rzeczywistość i sztuczna inteligencjanadal mają wpływ na proces uczenia się.

Jednak pomimo postępu w technologii wykorzystywanej w edukacji i uczeniu się, prawie wszystkie modele projektowania instruktażowego odzwierciedlają ogólny model projektowania ADDIE, opracowany w 1975 r., z fazami analizy, projektowania, rozwoju, wdrażania i oceny. W poniższych sekcjach szczegółowo omówiono każdą z tych faz.

Czym jest model ADDIE?

Projekt instruktażowy ADDIE jest powszechnie używany do opracowywania kursów i usprawniania produkcji materiałów szkoleniowych. Koncepcja została stworzona w 1975 roku przez Centrum Technologii Edukacyjnych Uniwersytetu Stanowego Florydy dla armii amerykańskiej. Wkrótce po powstaniu model szkolenia ADDIE został zaadaptowany przez Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych (Branson i in., 1975).

Zgodnie z procesem ADDIE istnieje pięć faz lub etapów tworzenia narzędzi wspierających szkolenia: analiza, projektowanie, rozwój, wdrażanie i ocena. Pierwotnym celem tego procesu było zwiększenie efektywności i efektywności kształcenia i szkolenia poprzez dopasowanie instrukcji do stanowisk pracy oraz zapewnienie instrukcji w obszarach najbardziej krytycznych dla wykonywania pracy (Allen, 2006).

Allen dalej wyjaśnia, że ​​inteligentne wykorzystanie podejścia systemowego modelu ADDIE daje najskuteczniejsze wyniki w wyborze rozwiązań problemów instruktażowych.

Ewolucja modelu ADDIE

Projekt instruktażowy modelu ADDIE przeszedł przez lata szereg zmian. W poniższych sekcjach omówiono te zmiany bardziej szczegółowo.

Oryginalny model ADDIE

Oryginalny model ADDIE obejmuje pięciofazowy proces, który pozwolił na analizę potrzeb instruktażowych oraz zaprojektowanie, rozwój i wdrożenie metod instruktażowych (Kurt, 2017). Metody oceny w całym procesie zapewniają ciągłe doskonalenie, a model miał być stosowany w sposób liniowy, w którym jedna faza została zakończona przed rozpoczęciem następnej.

Allen (2006) wyjaśnia, że ​​zgodnie z pierwotną definicją proces ADDIE reprezentuje najnowocześniejsze specyfikacje projektowania i rozwoju wojskowych procesów szkoleniowych. Kiedy opracowano ten model projektowania instruktażowego, miał on być używany w kontekście uczenia się bardzo specyficznych zadań zawodowych przez jednorodne zespoły uczniów. Co więcej, ówczesne teorie uczenia się behawioralnego głosiły, że nauczanie byłoby skuteczne nawet bez skupiania się na teoriach stojących za wykonywanymi czynnościami lub zadaniami.

Według Molendy i in. (1996), oryginalna wersja modelu ADDIE dobrze sprawdziła się w wojsku, a także w biznesie i przemyśle.

Zmienione modele ADDIE

Według Smitha i Ragana (2004) szereg czynników rozszerzyło możliwości oryginalnego procesu ADDIE. Te czynniki, które obejmują coraz bardziej złożone wymagania pracy, ciągłe zmiany w środowisku instruktażowym oraz pojawiające się technologie instruktażowe i narzędzia rozwoju instruktażowego, spowodowały potrzebę rewizji modelu ADDIE, aby można go było dostosować do dzisiejszych środowisk instruktażowych.

Kilku praktyków projektowania instruktażowego wprowadziło poprawki do oryginalnego modelu ADDIE, czyniąc go bardziej interaktywnym i dynamicznym (Kurt, 2017). Allen (2006) wskazuje na przykład, że w wielu nowych iteracjach procesu ADDIE ewaluacja przyjmuje centralną funkcję, która ma miejsce na każdym etapie. Co więcej, wiele nowych wersji modelu ADDIE kładzie nacisk na ciągłość procesu i to, że każda faza koncentruje się na ciągłej poprawie jakości całego systemu.

Dicka i in. (2005) dalej wyjaśniają, że zrewidowane modele ADDIE mają być proste i elastyczne. Dzięki tym nowym procesom eksperci w zakresie projektowania instrukcji o różnym poziomie wiedzy mogą zrozumieć i wykorzystać model ADDIE w opracowywaniu skutecznych systemów nauczania dla szerokiej gamy celów edukacyjnych i środowisk.

Fazy ​​modelu ADDIE

Proces ADDIE to systematyczny model projektowania instrukcji, który obejmuje pięć etapów lub faz, z których każdy omówiono poniżej.

Analiza

Muruganantham (2015) twierdzi, że faza analizy jest podstawą wszystkich innych faz projektowania instruktażowego, w tym procesu ADDIE. Na tym początkowym etapie identyfikowane są potencjalne problemy i cele nauczania. Istniejąca wiedza i umiejętności uczniów są również oceniane w celu określenia rodzaju i zakresu potrzebnych instrukcji.

Muruganantham (2015) zwraca ponadto uwagę, że faza analizy może obejmować określone techniki badawcze, takie jak analiza potrzeb, analiza celów i analiza zadań. Na przykład technika analizy potrzeb pomoże projektantom instruktażowym określić wymagane zasoby i potencjalne ograniczenia ich planów działania.

Pytania zawarte w analizach potrzeb dla tej fazy modelu ADDIE mogą obejmować:

• Kim są uczniowie i jakie są ich cechy?
• Jakie umiejętności muszą osiągnąć uczniowie do końca projektu?
• Jakie są potencjalne ograniczenia w uczeniu się?
• Jakie są możliwe opcje dostawy?

Mayfield (2011) sugeruje ponadto, że wyniki wcześniejszych modułów lub kursów edukacyjnych powinny być wykorzystane jako dane wejściowe w fazie analizy. Do końca fazy analizy należy określić cele uczenia się wraz z dostępnymi zasobami do wdrożenia modułu.

Projekt

W fazie projektowania modelu ADDIE projektanci instruktażowi opracowują proces, w jaki uczniowie osiągną pożądane cele uczenia się. Według Kurta (2017) faza projektowania powinna być realizowana w sposób systematyczny, według określonego zestawu zasad.

Dane zebrane lub uzyskane podczas fazy analizy służą jako dane wejściowe do fazy projektowania, pomagając projektantom instruktażowym wybrać strategie i materiały instruktażowe, które będą najskuteczniejsze dla zaangażowanych uczniów (Arkun i Akkoyunlu, 2008). Na tym etapie modelu ADDIE określane są również ramy czasowe działań edukacyjnych oraz mechanizmy sprzężenia zwrotnego.

Dodatkowo w tej fazie testowane są potencjalne strategie nauczania (Allen, 2006). Przeglądowi podlegają również istniejące materiały instruktażowe. Pomaga to projektantom instruktażowym określić, czy materiały mają zastosowanie do opracowywanych planów.

Rozwój

W fazie rozwoju projektanci instruktażowi biorą się do pracy, tworząc zasoby i materiały opisane w poprzedniej fazie projektowania. Tworzone treści obejmują ogólne ramy uczenia się, ćwiczenia, wykłady, symulacje i inne materiały szkoleniowe (Mayfield, 2011). Ponadto testerzy systemów wykonują różne procedury, które identyfikują błędy w planowanych strategiach instruktażowych i ulepszają procesy w razie potrzeby (Model ADDIE, b.d.).

Po opracowaniu materiałów szkoleniowych projektanci przeprowadzają również testy pilotażowe, podczas których przećwiczone są materiały szkoleniowe i metody instruktażowe (Davis, 2013). Informacje zwrotne z tych testów pilotażowych mogą pomóc zidentyfikować słabe punkty i udoskonalić cały program przed wdrożeniem.

Biorąc pod uwagę wpływ technologii na dzisiejsze trendy uczenia się, faza rozwoju procesu może obejmować integrację e-learningu w celu dostarczania instrukcji i szkoleń. Na przykład według raportu Docebo E-Learning Trends 2019, 87% zespołów zajmujących się edukacją i rozwojem planuje wykorzystać e-learning jako metodę prowadzenia szkoleń w 2020 roku.

Realizacja

Faza wdrażania modelu ADDIE dotyczy rzeczywistego dostarczania programu lub kursu uczącym się. Według Morrisona i in. (2007) faza wdrażania procesu szkoleniowego ADDIE składa się z trzech kroków:

• szkolenie nauczycieli w celu lepszego zrozumienia treści i materiałów kursu
• zorganizowanie słuchaczy w taki sposób, aby mieli dostęp do materiałów i narzędzi potrzebnych do realizacji działań programu i poszerzania wiedzy
• stworzenie środowiska sprzyjającego uczeniu się

Podczas gdy uczniowie korzystają z materiałów opracowanych w poprzednich fazach, instruktorzy muszą upewnić się, że uczniowie rozumieją materiał i osiągają cele nauczania. Co ważniejsze, instruktorzy muszą obserwować i dokumentować wyniki uczniów, a także ich postawy i zachowania wobec procesu uczenia się (Yeh i Tseng, 2019). Obserwacje te służą jako cenne dane wejściowe na etapie oceny procesu.

Ocena

Faza ewaluacji mierzy skuteczność i wydajność programu instruktażowego. W poprawionych modelach ADDIE ocena jest centralnym elementem procesu (Allen, 2006). Proces oceny rozpoczyna się od fazy analizy i trwa przez cały cykl życia programu nauczania.

Według Allena (2006) faza ewaluacji składa się z:

• ewaluacja kształtująca, w której produkty i procesy są oceniane na każdym etapie procesu ADDIE w celu zapewnienia jakości i ciągłego postępu
• ocena podsumowująca, która koncentruje się na wynikach programu nauczania jako całości i obejmuje ocenę ogólnej skuteczności programu

Allen (2006) argumentuje dalej, że cały proces ADDIE odbywa się w ramach ciągłego doskonalenia jakości. Gdy projektanci instruktażowi przechodzą przez różne fazy modelu szkoleniowego ADDIE, zastosowane procesy i wyniki każdej fazy są oceniane pod kątem wymagań instruktażowych i zasad uczenia się.

Zalety modelu ADDIE

Według Mayfielda (2011) proces ADDIE stał się niezwykle popularną ramą do tworzenia programów treningowych. Mayfield twierdzi ponadto, że ten model projektowania instruktażowego jest używany przez wielu instruktorów, trenerów i uniwersytety.

Poniżej przedstawiono kilka zgłoszonych korzyści wynikających z zastosowania modelu ADDIE jako podstawy do projektowania kursów:

• Dzięki modelowi ADDIE można zidentyfikować zasady najlepszych praktyk w zakresie projektowania programów instruktażowych. Ze względu na systematyczny charakter procesu model ADDIE może ułatwić zaprojektowanie i opracowanie dużej liczby wysokiej jakości kursów szkoleniowych (Dick i in., 2009).
• Model szkolenia ADDIE pomaga projektantom instruktażowym zapewnić bardziej efektywnie zaprojektowane programy, a także cele nauczania i materiały, które są lepiej zdefiniowane i ustrukturyzowane. Proces ten pozwala również na bardziej zorganizowane obciążenie pracą zarówno instruktorów, jak i uczniów (Allen i Sites, 2012).
• Według Branch (2010) jedną z najważniejszych zalet procesu ADDIE jest to, że jego faza ewaluacji może być przeprowadzona poprzez procesy, których wynikiem są wymierne i konkretne wyniki.

Implementacje modelu ADDIE

Jako jeden z najczęściej stosowanych obecnie modeli projektowania instruktażowego, proces ADDIE został zastosowany w wielu sytuacjach i środowiskach edukacyjnych.

Na przykład zespół bibliotekarzy z Oakland University wykorzystał model szkolenia ADDIE jako ramy do zaprojektowania internetowego kursu umiejętności korzystania z informacji i wzmocnienia zaangażowania uczniów (Nichols Hess i Greer, 2016). W kontekście tworzenia tego kursu odkryto, że model ADDIE zapewnia strukturę, którą bibliotekarze mogą wykorzystać do opracowania metod instruktażowych, które są bardziej oparte na współpracy i interakcji. Model projektowania instruktażowego pomógł również bibliotekarzom w bardziej celowym rozważeniu zaangażowania i oceniania uczniów, bez uszczerbku dla standardów dotyczących umiejętności czytania i pisania.

Jeśli chodzi o wdrażanie modelu ADDIE w badaniach, zespół profesjonalistów z małego kampusu uniwersytetu badawczego również zastosował proces ADDIE, aby przeprojektować kurs chemii ogólnej w kurs nauczania mieszanego (Shibley i in., 2011). Po fazach modelu ADDIE zidentyfikowano cechy uczniów i cele uczenia się, a także specyficzne problemy uczniów w zakresie przedmiotu. W fazie projektowania i rozwoju stworzono środowisko nauki opartej na współpracy i przewodniki klasowe, aby ułatwić bardziej efektywną naukę online. Pod koniec programu nauczania średnia ocena studenta z kursu uległa poprawie.

Przyszłość modelu ADDIE

Model ADDIE spotkał się z krytyką. Na przykład Allen (2006) zwrócił uwagę, że pierwotny proces ADDIE był nadmiernie złożony i brakowało mu systemowych powiązań z potrzebami organizacji goszczącej. Wiele wersji ADDIE, które ewoluowały przez lata, jest wynikiem wykrycia tych wad.

Jednak pomimo krytyki procesu szkoleniowego ADDIE, Wengroff (2019) uważa, że ​​model ten będzie nadal przetrwał próbę czasu, ze względu na elastyczność jego różnych faz i niezawodność zasad związanych z jego procesem.

Bibliografia:

1. ISFET (nd).model ADDI. Waszyngton:Międzynarodowe Towarzystwo Technologii Edukacyjnych.
2. Allen, WC (2006). Przegląd i ewolucja systemu szkoleniowego ADDIE.Postępy w rozwoju zasobów ludzkich,8(4), 430-441.https://doi.org/10.1177%2F1523422306292942
3. Allen, MW i Miejsca, R. (2012).Opuszczenie ADDIE dla SAM: zwinny model tworzenia najlepszych doświadczeń edukacyjnych. Alexandria, VA: Amerykańskie Towarzystwo Szkolenia i Rozwoju.książki Google
4. Arkün, S. i Akkoyunlu, B. (2008). Badanie procesu tworzenia multimedialnego środowiska uczenia się według modelu ADDIE oraz opinie uczniów na temat multimedialnego środowiska uczenia się.Interaktywne Multimedia Edukacyjne, (17), 1-19.https://revistes.ub.edu/index.php/IEM/article/view/11902
5. Oddział, RM (2009).Projekt instruktażowy: podejście ADDIE(t. 722). Nowy Jork, NY: Springer Science & Business Media.książki Google
6. Branson, RK, Rayner, GT, Cox, JL, Furman, JP, King, FJ i Hannum, WH (1975). Procedury międzywydziałowe dotyczące rozwoju systemów instruktażowych (fazy I, II, III, IV, V i podsumowanie wykonawcze).Broszura dowodzenia armii amerykańskiej i doktryny,350.https://apps.dtic.mil/dtic/tr/fulltext/u2/a019486.pdf
7. Gautreau, C. (2011). Czynniki motywacyjne wpływające na integrację systemu zarządzania uczeniem się przez wydział.Dziennik nauczycieli online,8(1), n1.https://eric.ed.gov/?id=EJ917870
8. Davis, AL (2013). Korzystanie z zasad projektowania instruktażowego w celu opracowania skutecznych instrukcji dotyczących umiejętności korzystania z informacji: model ADDIE.Wiadomości z bibliotek uniwersyteckich i badawczych,74(4), 205-207.http://crln.acrl.org/index.php/crlnews/article/view/8934/9656
9. Dick, W., Carey, L. i Carey, JO (2009).Systematyczny projekt instrukcji. . . . Nowy Jork, NY: Wydział Pearson College.książki Google
10. Gagne, RM, Wager, WW, Golas, KC, Keller, JM i Russell, JD (2005). Zasady projektowania instruktażowego.Poprawa wydajności,44(2), 44-46.https://doi.org/10.1002/pfi.4140440211
11. Kurt, S. (2017, 6 października). Definicje modelu Addie.Technologia edukacyjna.
12. Larson, MB i Lockee, BB (2013).Usprawniony identyfikator: praktyczny przewodnik po projektowaniu instruktażowym.książki Google
13. Mayfield, M. (2011). Tworzenie programów szkoleniowych i rozwojowych: metodą ADDIE.Rozwój i uczenie się w organizacjach: czasopismo międzynarodowe,25(3), 19-22.https://doi.org/10.1108/14777281111125363
14. Morrison, GR, Ross, SJ, Morrison, JR i Kalman, HK (2006).Projektowanie skutecznej instrukcji (wyd. 5). Indianapolis, IN: Jossey-Bass.ERYK
15. Muruganantham, G. (2015). Opracowanie pakietu e-treści z wykorzystaniem modelu ADDIE.Międzynarodowy Dziennik Badań Stosowanych,1(3), 52-54.Brama Badawcza
16. Molenda, M., Pershing, JR i Reigeluth, CM (1996). Projektowanie systemów instruktażowych. W R. Craig & R. Craig (red.),Podręcznik szkolenia i rozwoju ASTD: przewodnik po rozwoju zasobów ludzkich. Nowy Jork, NY: McGraw-Hill.książki Google
17. Nichols Hess, A. i Greer, K. (2016). Projektowanie pod kątem zaangażowania: wykorzystanie modelu ADDIE do zintegrowania praktyk o dużym wpływie z internetowym kursem umiejętności informacyjnych.Komunikacja w umiejętnościach informacyjnych,10(2), 6.https://doi.org/10.15760/comminfolit.2016.10.2.27
18. Shibley, I., Amaral, KE, Shank, JD i Shibley, LR (2011). Projektowanie kursu mieszanego: wykorzystanie ADDIE do kierowania projektowaniem instruktażowym.Journal of College Science Teaching,40(6), 80.http://search.proquest.com/openview/836304c2b376a35cb9ecc9dba8e2f308/1?pq-origsite=gscholar&cbl=49226
19. Smith, PL i Ragan, TJ (2004).Projekt instruktażowy. Nowy Jork, NY: Wiley & Sons.książki Google.
20. Warren, SJ, Lee, J. i Najmi, A. (2014). Wpływ technologii i teorii na projektowanie instruktażowe od 2000 r. W J. Spector, M. Merrill, J. Elen J. i M. Bishop (red.),Podręcznik badań nad komunikacją edukacyjną i technologią(s. 89-99). Nowy Jork, NY: Springer.https://doi.org/10.1007/978-1-4614-3185-5_8
21. Wengroff, J. (2019, 23 sierpnia). Co to jest ADDI?Synapsa.
22. Co to jest projekt instruktażowy? (nd).Uniwersytet Purdue online.https://online.purdue.edu/blog/education/what-is-instructional-design
23. Yeh, HC i Tseng, SS (2019). Wykorzystanie modelu ADDIE do wspierania rozwoju wiedzy zawodowej nauczycieli CALL.Journal of Educational Technology & Society,22(3), 88-100.https://www.jstor.org/stable/26896712